អមរ

Noun immortal, deity, angel, spirit, supernatural being

សំ. បា. (ន.) ទេវតា (ទេវតាបានជាហៅ អមរ ដោយអត្ថន័យថា “មិនស្លាប់ ឬក្រស្លាប់” សំដៅសេចក្ដីថា “មានអាយុវែង នៅបានយូរអង្វែងឆ្នាំណាស់ទើបស្លាប់”) ។ បើរៀងភ្ជាប់ពីខាងដើមសព្ទដទៃ អ. ថ. អ:ម៉ៈ រ៉ៈ, ដូចជា អមរកញ្ញា ឬ–កន្យា ស្ត្រីក្រមុំទេវតា : ពួកទេពនិករអមរកញ្ញា ។ អមរទ្រុម ឈើរបស់ទេវតា គឺបារិជាតព្រឹក្ស (ក្នុងឋានត្រ័យត្រិង្ស) ។ អមរនិករ ឬ–និកាយ ពួកទេវតា ។ អមរបតី (–ប៉ៈដី) ម្ចាស់ឬចៅហ្វាយទេវតា (ព្រះឥន្ទ្រ) ។ អមរបព៌ត ឬ អមរាទ្រិ ភ្នំទេវតា គឺភ្នំសុមេរុ ។ អមរបុរៈ ឬ –បុរី ក្រុងរបស់ទេវតា ។ ព. ប្រ. ក្រុងមានលម្អប្រហែលដូចនគរទេវតា ។ អមរយោសិត ឬ–ស្ត្រី ស្រីសួគ៌ ។ អមររ័ត្ន ពេជ្រ ។ អមររាជ ស្តេចទេវតា (ព្រះឥន្រ្ទ) ។ អមរលោក ឋានសួគ៌ ។ អមរវិមាន, –ពិមាន ឬ–វេស្ម័ន វិមានឬលំនៅទេវតា ។ អមរសព្ទ សំឡេងទេវតា ។ អមរាគារ ផ្ទះទេវតា; ទេវស្ថាន; ចេតិយ, ចេតិយដ្ឋាន ។ អមរិន្ទ ឬ អមរេន្រ្ទ (បា. ឬ សំ. < អមរ + ឥន្ទ ឬ ឥន្រ្ទ “ដែលជាធំ”) អ្នកដែលជាធំជាងទេវតា (ព្រះឥន្រ្ទ) ។ល។