លិច

Verb to sink, disappear (into); to set (e.g. of the sun); to dwindle; to submerge / sink something, immerse; to flood, cover with water.

Adjective to be submerged (2) ləc

Noun sunset; west

Adjective to be destroyed, ruined (as a reputation)

Verb to sink

Verb to submerge, to immerse

Noun sunset

Noun west

១ (កិ.) លិបចុះបាត់ទៅ, ចូលកប់បាត់ទៅ ក្នុងទឹកជាដើម : ទូកលិច, សម្ទូងលិចទឹក, បន្លាមុតលិច ។ អស្តង្គត : ព្រះអាទិត្យលិច (ថ្ងៃលិច) ។ ព. ប្រ. វិនាស, ខូច, អន្តរាយ; បាត់ឈ្មោះ; លង់គំនិត : លិចលែងងើបរួច វិនាសរើខ្លួនលែងរួច; លិចខ្លួន ខូចខ្លួនឬបាត់ឈ្មោះ ។ គុ. ដែលធ្ងន់មិនអណ្តែតទឹក : ឈើមួយកំណាត់នេះលិចទឹក, មួយកំណាត់នុ៎ះអណ្តែត ។ ដែលទាបឬជ្រៅតែងតែលិចទឹក : ដីលិចទឹក, ព្រៃទឹកលិច ។ លិចកញ្ជង់ ដែលចេះតែហិនហោចវិនាសទ្រព្យសម្បត្តិជានិច្ច : មនុស្សលិចកញ្ជង់ ។ លិចកញ្ជង់លង់កញ្ជើ (ព. សា.) ហិនហោចវិនាសដូចគេលិចលង់ក្នុងទឹកទាំងកញ្ជើដាក់អីវ៉ាន់ ។ លិចកណ្តេងដី វិនាសដូចជាកប់បាត់ទៅក្នុងដីកណ្តេង ។ លិចក្បាលទ្រទូងដៃ ដែលលិចក្បាលបាត់ទៅឃើញតែដៃទាំងពីរលើកជ្រោងឡើង : ទឹកជ្រៅលិចក្បាលទ្រទូងដៃ ។ លិចក្រជាំ វិនាសទ្រព្យធនអាប់កេរ្តិ៍ឈ្មោះ ។ លិចតែម្តង ! ខូចតែម្តង; ! លិចទៅ ! ខូចទៅ ! (ពាក្យឧទាន) ។ លិចលង់ វិនាសអន្តរាយដូចជាលិចលង់ក្នុងទឹក ។ លិចលង់ផុងកៃ (ព. សា.) វិនាសអន្តរាយផុងលង់រើខ្លួនពុំរួច ។ លិចអណ្តែត ឬ លិចៗអណ្តែតៗ ឬក៏ លិចអណ្តែតៗ លិច ខាតហើយចំណេញៗហើយខាតទៅវិញ ឬបង់ហើយបានៗហើយបង់ទៅវិញ ។ អាលិច ! អាខូច ! (ពាក្យជេរលេង) ។ល។ ២ (ន.) ឈ្មោះទិសដែលព្រះអាទិត្យអស្តង្គត, ទិសបស្ចិម; និយាយបានតែមានពាក្យ ខាង ឬ ឯ ផ្សំពីខាងដើម : ទិសខាងលិច, ស្រុកឯលិច, ទៅឯលិច ។ ល្ងង់មិនដឹងឯលិចឯកើត ល្ងង់ដូចជាមនុស្សវង្វេងទិសឬល្ងង់មិនស្គាល់ទិស (សរសេរក្លាយជា ឡិច តាមសំនៀងនិយាយក៏មាន) ។