ហិន

Verb to fail; to perish, vanish; to waste, squander; to suffer bankruptcy.

Adjective to be destroyed, ruined, devastated; to be all gone, wasted

Adjective to be lesser, inferior, low, cheap; not well born, not noble

Verb to fail; to perish, vanish; to waste, squander; to suffer bankruptcy

Adjective to be destroyed, ruined, devastated; to be all gone, wasted

Adjective to be lesser, inferior, low, cheap; not well-born, not noble

សំ. បា.(កិ.) (ហីន គុ. “ថយថោក, ថោកទាប, ទន់ទាប”) វិនាស, សាបសូន្យ, លាញ, លិចលង់ : ហិនទ្រព្យ, ហិនខ្លួន ។ គុ. ថោក, ថោកទាប, ថយថោក : ហិនលក្ខណ៍ ឬ –លក្សណ៍ ដែលមានលក្ខណ៍ថោក, ខាតលក្ខណ៍ : មនុស្សហិនលក្ខណ៍ (ម. ព. ហីនលក្ខណ៍ ឬ –លក្សណ៍ ទៀតផង) ។ ហិនហៃ ដែលថយថោកផងហៃខាងខូចផង, ដែលវិនាសឬថយថោកជានិច្ច : មនុស្សហិនហៃ, មារយាទហិនហៃ ។ ហិនហោច ហិនផងហោចផង ឬហិននាំឲ្យហោច; នាំឲ្យសាបសូន្យ ។ល។