អន្លង់

Noun ditch, hole, pit, foxhole; pool; gulf, abyss; deep spot / hole in the bed of a body of water.

misery, despair

Noun period (of time), duration

Noun ditch, hole, pit, foxhole; pool; gulf, abyss; deep spot or hole in the bed of a body of water.

Noun period (of time), duration

Noun (figurative) misery, despair

(ន.) ឧទកដ្ឋានដែលមានជម្រៅអាចឲ្យលង់បាន គឺទីដក់ទឹកត្រង់ដែលជ្រៅជាងគេ ក្នុងទន្លេ, បឹង, ស្ទឹងជាដើម : លិចទូកក្នុងបឹងចំត្រង់អន្លង់ ។ ព. ប្រ. អន្លង់កាម កាមដែលទុកដូចជាអន្លង់ (ព្រោះអាចញ៉ាំងសត្វលោកឲ្យលិចលង់បាន) ។ អន្លង់ និយាយដោយពាក្យប្រៀនមាន ៤ យ៉ាងគឺ អន្លង់កាម, អន្លង់ភព, អន្លង់ទិដ្ឋិ, អន្លង់អវិជ្ជា (ព. ពុ.) ។ ម. ព. ឱឃ ផង ។ ធ្លាក់អន្លង់ ធ្លាក់ក្នុងសេចក្ដីវិនាស ។ ហែលឆ្លងអន្លង់ ខំប្រឹងរើឲ្យរួចពីសេចក្ដីវិនាសឬពីគ្រោះថ្នាក់ ។ល។