បា. សំ. (
ន.) (វាច៑, វាចា) សម្តី ។ វាចាកម្ម អំពើដែលសម្រេចដោយវាចា ។ វាចានុរក្ខី អ្នករក្សាវាចា គឺអ្នករក្សាប្រយ័ត្នមាត់មិននិយាយឲ្យភ្លាត់ទៅរកខាងការខុស (បើស្ត្រីជា វាចានុរក្ខិនី) ។ វាចាបេយ្យភាព (–ប៉ៃយ៉ៈភាប) ភាព ឬដំណើរនៃសម្តីទន់ផ្អែម គួរឲ្យពេញចិត្តចង់ស្តាប់ ចង់ឮ ។ ទុញ្ភសិតវាចា (ទុប-ភាសិតៈ–) សម្តីអាក្រក់, សម្តីខុស ។ បិយវាចា (ប៉ិយ៉ៈ–) សម្តីគួរឲ្យស្រឡាញ់, សម្តីសុភាព ។ ផរុសវាចា (ផៈរុ-សៈ–) សម្តីទ្រគោះ ។ សណ្ហវាចា (សន់-ហៈ–) សម្តីល្អិត គឺសម្តីស្រទន់, ពីរោះ ។ សប្បុរិសវាចា ឬ សព្ភិវាចា (ស័ប-ប៉ុ-រ៉ិ-សៈ- ឬ ស័ប-ភិ–) សម្តីរបស់សប្បុរស, សម្តីអ្នកត្រឹមត្រូវ ។ សុភាសិតវាចា (–សិតៈ–) សម្តីល្អ, សម្តីត្រូវ។ អសប្បុរិសវាចា ឬ អសព្ភិវាចា (អៈស័ប-ប៉ុ-រ៉ិសៈ–ឬ អៈស័ប-ភិ–) សម្តីរបស់អសប្បុរស, សម្តីមនុស្សមិនត្រឹមត្រូវ ។ល។
Chuon Nath
Noun
utterance, word(s), speech
