ម៉ាត់

Noun mouthful; word, utterance.

Classifier for words, mouthfuls, gulps

Interjection sound of a rope or twig snapping

Noun mouthful

Noun word, utterance

Noun sound of a rope or twig snapping

Classifier classifier for words, utterances, mouthfuls, or gulps

១ (ន.) (ក្លាយមកពីពាក្យ មាត់) ចំនួនដែលល្មមនឹងមាត់, អ្វីៗដែលគួរដល់មាត់ : ពមបាយពីរបីម៉ាត់, ស៊ីស្លាមួយម៉ាត់ ។ វាចាដែលចេញថាបានជាពាក្យមួយៗ : ពាក្យមួយម៉ាត់, និយាយពីរបីម៉ាត់ ។ ម៉ាត់ណាម៉ាត់នោះ ឬ ម៉ាត់ណាម៉ាត់ហ្នឹង ពាក្យណាប្រាកដជាពាក្យនោះ ឬថាត្រង់ណាប្រាកដថាត្រង់ហ្នឹង : និយាយម៉ាត់ណាម៉ាត់ហ្នឹង (ព. សា.) ។ និយាយបានមួយម៉ាត់មួយក និយាយបានខ្លះ, និយាយបានបន្តិចបន្ដួច (ព. សា.) ។ ស៊ីមួយម៉ាត់មួយក ស៊ីខ្លះ, ស៊ីបន្តិចបន្តួច (ព. សា.) ។ ២ (ឧ.) ឮសូរដោយក្ដិច, ដោយដាច់ខ្សែតូចជាដើម : ក្ដិចម៉ាត់, ដាច់ម៉ាត់ ។ ព. ប្រ. ដាច់ខ្យល់ម៉ាត់ ដាច់ខ្យល់ដង្ហើមហាក់ដូចជាដាច់ខ្សែឮសូរម៉ាត់ (ស្លាប់) ។