សទ្ទ

Noun sound; voice; speech; word; exclamation, language

Noun sound, voice, phono-

Noun word, language

បា. សំ. (ន.) (ឝព្ទ) សព្ទ គឺសូរ, សូរសព្ទ, សំឡេង, សំនៀង; ភាសា, ពាក្យ, សម្ដី, សម្រែក ។ សទ្ទកោវិទ អ្នកឈ្លាសក្នុងភាសា; អ្នកឈ្លាសក្នុងវេយ្យាករណ៍ ។ សទ្ទឃោស សូរគឹកកង, សូររំពង ។ សទ្ទន័យ ន័យ, គោលរបស់ភាសា ។ សទ្ទវិបល្លាស ដំណើរភ្លាត់សព្ទ, ការប្រែប្រួលសព្ទ ។ សទ្ទវិសេស គម្ពីរនិយាយអំពីសព្ទផ្សេងៗ ដែលទាក់ទងដោយវេយ្យាការណ៍ភាសាបាលី (ហៅក្លាយជា សទ្ទាវិសេស ក៏មាន) ។ សទ្ទសញ្ញា ការសម្គាល់ដោយសូរសព្ទ; ការបញ្ចេញវាចាថា សាធុ! ។ សទ្ទសស្រ្ត ឬ សព្ទ– គម្ពីរកែសព្ទ; វេយ្យាករណ៍, គម្ពីរពួកវេយ្យាករណ៍ ។ សទ្ទានុក្រម (< បា. សុទ្ធ + សំ. អនុក្រម) វចនានុក្រម, បទានុក្រម ។ល។