បា. ឬ
សំ. (
ន.) ការសាប, ព្រោះ, សាបព្រោះ, បណ្តុះពូជ; ច្រាំង, ត្រើយ ។ល។ ប្រើផ្សំនឹងសព្ទដទៃ : វប្បកម្ម ឬ វប្បកិច្ច, វប្រក្រឹត្យ ការឬរបរសាបព្រោះ ។ វប្បករ, វប្បការ ឬ –ការី អ្នកធ្វើការសាបព្រោះ (បើស្ត្រីជា វប្បការិកា ឬ –ការិនី) ។ វប្បកាល ឬ –សម័យ កាលឬសម័យដែលត្រូវសាបព្រោះ ។ វប្បក្ខេត្ត ឬ វប្រក្សេត្រ (–ខែត ឬ –ក្សែត) ថ្នាល; ស្រែពង្រោះ ។ វប្បដ្ឋាន ឬ វប្រស្ថាន ទីសម្រាប់សាបព្រោះ (ដូចគ្នានឹង វប្បក្ខេត្ត ដែរ) ។ វប្បធម៌ (វ៉ាប់-ប៉ៈ–) ការផ្សាំបណ្ដុះចំណេះវិជ្ជានិងប្រាជ្ញាស្មារតីឲ្យបានលូតលាស់ចម្រើន ដោយវិទ្យាសាស្ត្រ ឬដោយសិល្បៈផ្សេងៗជាដើម ។ វប្បមង្គល ឬ វប្រ– មង្គលសាបព្រោះ; មង្គលច្រត់ព្រះនង្គ័ល ។ វប្បរដូវ ឬ វប្រ– រដូវសាបព្រោះ ។ល។ (
ព. កា.) : ហៃមាសកូនឪ វប្បរដូវ ចូលដល់មកហើយ ចូរខំខ្នះខ្នែង កុំធ្វើកន្តើយ រដូវហ្នឹងហើយ បង្កើតធនធាន ។ ...
Chuon Nath
Verb
to disseminate, distribute, sow.