១
សំ. បា. (
ន.) (ប្រភាឞ; បភាស) ពោល, ស្ដី, និយាយ; (
រ. ស.) ត្រាស់; មានព្រះតម្រាស់ : ទ្រង់ប្រកាស (
ព. កា.) : ស្ដេចទ្រង់ប្រភាស ឲ្យអស់ពួករាស្ត្រ បានឮរាល់គ្នា ប្រជាពលរដ្ឋ ត្រេកអរមហិមា បានថ្វាយសច្ចា ថាសូមស្មោះត្រង់ ។
២
សំ. បា. (
ន.) (បភាស) ពន្លឺ, រស្មី (
ព. កា.) : រីពួកនិគ្រន្ថ ច្រើនក្រៃពេកពន់ លុះឃើញប្រភាស នៃព្រះសម្ពុទ្ធ ស្លុតរត់រទាស ខ្លះស៊ូស្លាប់ផ្ដាស ដោយលោតមុជទឹក... (កាព្យសរសើរយមកប្បាដិហារនៃព្រះសម្ពុទ្ធ ក្នុងកាលដែលស្ដេចទៅកាន់ឋានត្រ័យត្រិង្ស...) ។
Chuon Nath