អធិករណ៍

Noun dispute, disagreement; (law)suit; strife, discord, dissension; fault, crime; aggression

សំ. បា. (ន.) (អធិករណ) ការអាងហេតុផល; ទោស; រឿងហេតុ; វិវាទ, ជម្លោះ, ការទាស់ទែងគ្នា; ការប្តឹងប្រកាន់គ្នា, ក្តី, ក្តីក្តាំ : កើតអធិករណៈ, រម្ងាប់អធិករណ៍ ។ បើរៀងភ្ជាប់ពីខាងដើមសព្ទដទៃ សរសេរជា អធិករណ អ. ថ. អៈ-ធិ-កៈរ៉ៈណៈ, ដូចជា អធិករណមណ្ឌប (–ម័ន-ដប់) ឬ–មាល សាលាជំនុំក្តី ។ អធិករណលេខកៈ ស្មៀនតុលាការ (បើស្ត្រីជា អធិករណលេខិកា) ។ អធិករណលេខា ឬ –លិខិត លិខិតកាត់ក្តី, សាលក្រម ។ល។