Noun
litigation, legal dispute, suit; clash, conflict, quarrel
Headley
សំ. បា. (
ន.) ដំណើរទាស់ទែងគ្នា, ដំណើរឈ្លោះប្រកែកគ្នា : មានវិវាទ, កើតវិវាទនឹងគ្នា ។ វិវាទកម្ម អំពើវិវាទ ។ វិវាទការណ៍ ឬ វិវាទមូល (–ទៈ –) ហេតុដែលនាំឲ្យកើតវិវាទ, ដំណើរវិវាទ ។ វិវាទការី (–ការ៉ី) អ្នកហៃឈ្លោះ (បើស្ត្រីជា វិវាទការិនី) ។ វិវាទបក្ខ ឬ–បក្ស (–ទៈបុ័ក) ពួកអ្នកវិវាទ, គូវិវាទ ។ វិវាទព័ស្តុ ឬ –វត្ថុ (–ទៈព័ស ឬ –ទៈវ័ត-ថុ) រឿងឬដំណើរវិវាទ ។ វិវាទាធិករណ៍ (
សំ. បា. < វិវាទ + អធិករណ) អធិករណ៍ដែលកើតព្រោះដំណើរទាស់មាត់ពាក្យគ្នា; ការកើតក្តីព្រោះតែសម្តី ។ វិវាទាបន្ន (–ប័ន;
សំ. បា. < វិវាទ + អាបន្ន “ដែលដល់, ដែលប្រទះ”) អ្នកដែលកំពុងមានវិវាទនឹងគ្នាដោយហេតុណាមួយ ។ល។
Chuon Nath
