សាមគ្គីភេទ

disunion, dissension, schism

បា. (ន.) ការបែកសាមគ្គី; សាមគ្គីភេទកើតពីមានៈ គឺការប្រកាន់រៀងរាល់ខ្លួនជាប្រភពឬជាមូលដ្ឋាន មានត្រឹមតែសេចក្ដីវិនាសជាលទ្ធផលផ្តល់សេចក្ដីទុក្ខឲ្យជាដរាប ។ (ព. កា. ថ្លែងពីទោសនៃសាមគ្គីភេទ) : សាមគ្គីភេទ ជាមូលហេតុ បើកឲ្យសត្រូវ ចូលលុករុករាន អស់ឥតមានផ្លូវ ទោះធ្វើម្ដេចកូវ ក៏កែពុំបាន ។ ដូចរដ្ឋវជ្ជី មានសាមគ្គី តាំងពីបុរាណវស្សការៈ មន្ត្រីឈ្លានពាន ប្រើល្បិចមូលបាន ញុះញង់ខ្ទេចខ្ទី ។ យកបានប្រទេស ដែលគេប្រហែស ឲ្យបែកសាមគ្គី ប្រើខ្សឹបងាយៗ ឥតចាយរូបីយ៍ ថែមទាំងមានល្បី ថាឈ្លាសផងទៀត ។ (រឿងរដ្ឋវជ្ជីមានសាមគ្គីភេទ ព្រោះចាញ់ល្បិចខ្សឹប របស់វស្សការៈ ជាអគ្គសេនាបតីនៃព្រះបាទអជាតសត្រូវ ក្នុងបុរាណសម័យ) ។ ហេតុនេះគួរខ្លាច ប្រយ័ត្នកំណាច លបចូលជ្រៀតបៀត ធ្វើសាមគ្គី ឲ្យខូចបង់សៀត បែកហើយផ្សារទៀត ពុំងាយជិតឡើយ ។ល។