បា. ឬ
សំ. (
ន.) ប្រាក់ឬមាស, ប្រាក់មាសឬមាសប្រាក់ (ទោះនៅជាសាច់ប្រាក់ឬសាច់មាសក្តី ដែលរម្លាយសិតជារូបប្រាក់រូបមាស សម្រាប់ចាយក្តី) ; ទ្រព្យ ។ សព្ទទាំងពីរនេះខ្មែរប្រើសំដៅចំពោះតែ “ប្រាក់” ប៉ុណ្ណោះ ។ បើរៀងភ្ជាប់ពីខាងដើមសព្ទដទៃ
អ. ថ. –រ៉ាញ់-ញៈ ឬ–រ៉ាន់-យៈ, ដូចជា ហិរញ្ញការ ឬ ហិរណ្យ– ជាងប្រាក់ (បើស្ត្រីជា –ការិកា) ។ ហិរញ្ញគព្ភ ឬ ហិរណ្យគ័ភ៌ (–គ័ប ឬ –គ័រ) ព្រះព្រហ្ម ។ ហិរញ្ញប័ដ, –បដ្ត ឬ ហិរណ្យ– ដំបារឬបន្ទះប្រាក់; ដំបារប្រាក់ចារឹកនាមដែលព្រះរាជាទ្រង់ព្រះរាជទាន; ហិរញ្ញបត្រ ក្រដាសប្រាក់ (ហៅ ធនបត្រ ក៏បាន) ។ ហិរញ្ញភណ្ឌ គ្រឿងប្រាក់ ។ ហិរញ្ញម័យ ឬ ហិរញ្ញសម័យ ឬ ហិរណ្យ– ដែលធ្វើដោយប្រាក់, ដែលយកប្រាក់ធ្វើ : របស់ហិរញ្ញម័យ ។ ហិរញ្ញមូល ឬ ហិរណ្យ– ប្រាក់ជាតម្លៃ; ប្រាក់ដើម, ប្រាក់ដើមទុន ។ ហិរញ្ញវត្ថុ ឬ ហិរណ្យព័ស្តុ (–ព័ស) ប្រាក់សម្រាប់ចាយ ។ល។
Chuon Nath