Noun
religious rule, precept, commandment; morality, moral conduct; virtue; grace, holiness, piety, model / good behavior, good character; specif. religious ritual to generate supernatural power
Headley
បា. សំ. (
ន.) (ឝីល) វិរតិចេតនាដែលវៀរចាកអំពើអាក្រក់, ការកាន់ឬប្រព្រឹត្តល្អដោយកាយវាចា, ការមិនប្រព្រឹត្តកន្លងសិក្ខាបទឬវិនយប្បញ្ញតិ្ត (
ព. ពុ.) ។ ការកាន់ចរិយាល្អ; ការសង្រួម; អង្គនៃចរិយា; ចរិត, ចរិយា; មារយាទល្អ; សេចក្ដីល្អ; គតិ; លក្ខណៈ; និស្ស័យ; អធ្យាស្រ័យ; សភាព; ប្រក្រតី; ទម្លាប់; សណ្ដាប់ធ្នាប់; ធម្មជាតិ; ធម្មតា ។ល។ បើរៀងភ្ជាប់ពីខាងដើមសព្ទដទៃ (ដែលជាបាលីឬសំស្រ្កឹត)
អ. ថ. សីល៉ៈ, ដូចជា សីលកថា សម្ដីនិយាយអំពីសីល, និយាយអំពីការប្រព្រឹត្តល្អ ។ សីលខណ្ឌ (–ខ័ន) ឬ សីលភេទ ការដាច់សីល, ដំណើរខូចការប្រព្រឹត្តល្អ ។ សីលក្ខន្ធ (–ល័ក-ខ័ន) កងសីល ។ សីលគន្ធ (–គន់-ធ ឬ–គន់) ក្លិនសីល គឺកេរ្តិ៍ឈ្មោះល្អ ។ សីលគុណ គុណសីល ។ សីលច្ចាគ ឬ–ត្យាគ ការលះបង់សីល, ការលះសេចក្ដីល្អចោល ។ សីលតេជះ តេជះសីល, អំណាចការប្រព្រឹត្តល្អ ។ សីលទាយក (–យក់) អ្នកឲ្យសីល (បើស្ត្រីជា សីលទាយិកា) ។ សីលធន (–ធន់) សីលដែលទុកជាទ្រព្យ (របស់សត្វលោក) ។ សីលធម្ម ឬ –ធម៌ សីលដែលជាធម៌ (របស់សត្វលោក) ឬសីលនិងធម៌; កិរិយាមារយាទ, សណ្ដាប់ធ្នាប់; ដំបូន្មានដែលនាំឲ្យចៀសវាងអំពើអាក្រក់ ហើយឲ្យប្រព្រឹត្តតែអំពើល្អ : ប្រកបដោយសីលធម៌, ប្រាកចាកសីលធម៌ ។ សីលនិធិ ការប្រព្រឹត្តល្អដែលទុកជាកំណប់ទ្រព្យ (របស់សត្វលោក) ។ សីលវន្ត (–វ័ន) អ្នកមានសីល (បើស្ត្រីជា សីលវតី ឬ សីលវន្តី) ។ សីលវិបត្តិ (–ប័ត) ការវិនាសសីល, ការដាច់សីល; ការខូចមារយាទល្អ ។ សីលវិសុទ្ធិ សេចក្ដីបរិសុទ្ធនៃសីល ។ សីលសមាទាន (–សៈម៉ា–) ការទទួលសីល, ការកាន់សីល ។ សីលសម្បត្តិ, –សម្ប័ទ ឬ –សម្បទា (–សំប័ត ឬ–ស័ម-ប៉ៈទា) ការបរិបូណ៌ដោយសីល, ការជាប់សីល ។ សីលសារ សីលដែលទុកជាខ្លឹម (របស់សត្វលោក) ។ សីលាចារ (
បា. < សីល + អាចារ “មារយាទ”) សីលនិងមារយាទ ។ សីលាទិគុណ (
បា. < សីល + អាទិ “ជាដើម” + គុណ) គុណមានសីលជាដើម ។ សីលានុស្សតិ (
បា. < សីល + អនុស្សតិ “ការរឭកតាម”) ការនឹករំពឹងដល់សីល ។ល។
Chuon Nath