វោហារ

Noun word; language; speech; eloquence; elocution, style.

Adjective to be eloquent

Noun tradition, manners and customs

Noun jurisprudence, science of law

Noun trade, commerce

Noun order; decree, edict

Noun argument, clash, conflict

១ បា. សំ. (ន.) (វ្យាហារ) ពាក្យ, ពាក្យពេចន៍; សំនួនសម្តី : បញ្ចេញវោហារ, បានវោហារ ។ វោហារកោសល (–រ៉ៈកោសល់) អ្នកឈ្លាសវៃ, ប៉ិនប្រសប់ខាងវោហារ, ខាងពាក្យសម្តីថ្វីមាត់ (ប្រើជា គុ. ក៏បាន) ។ វោហារកោសល្យ (–សល់) ការឈ្លាសវៃ, ការប៉ិនប្រសប់ស្ទាត់ជំនាញក្នុងវោហារ, ការចេះនិយាយថ្លែងសេចក្ដីយ៉ាងពីរោះ ក្បោះក្បាយ ឥតមានរអាក់រអួល : វោហារកោសល្យ ជាឧបនិស្ស័យមានប្រចាំនៅក្នុងសន្តាននៃបុគ្គលខ្លះ ។ វោហារទេសនា (–រៈ ទេសៈន៉ា ឬ–ទេស្នា) ការសម្តែងវោហារ, ការសម្តែងធម៌អធិប្បាយបញ្ចេញវោហារ ឲ្យទូលាយងាយស្តាប់ងាយយល់ ។ ២ បា. សំ. (ន. ) (វ្យវហារ) ទំនៀម, ទំនៀមទម្លាប់; ធម្មសាស្ត្រ, ច្បាប់បញ្ញត្តិ; វិវាទ, ក្តី; ការលក់ដូរ, ជំនួញ ។ វោហារវិជ្ជា, –វិទ្យា ឬ–សាស្ត្រ វិជ្ជាឬសាស្ត្រខាងច្បាប់សម្រាប់ប្រទេស, ធម្មសាស្ត្រ ។ វោហារវិធី ឬ–កម្ម ដំណើរក្តី ។ល។