បម្រោស

(គុ. ឬ ន.) ដែលគេប្រោសចោល : ឆ្មាបម្រោស ។ ក្នុងសម័យបុរាណ គេហៅមនុស្សជាទាសៈឬទាសីដែលម្ចាស់ទ្រព្យគេប្រោសប្រាណ គេលែងឲ្យរួចភុជិស្សជន គឺដែលគេលែងឲ្យរួចជាអ្នកជា ។ ប្រើជា បង្រោស (បង់រ៉ោស) វិញក៏បាន ជា គុ. ឬ ន. ដូច បម្រោស ដែរ (និយាយឬសរសេរតាមទម្លាប់ប្រើ) ។