របង

Noun fence, hedge; edge; belt, perimeter (as a defense perimeter around a strategic point)

(ន.) ចំណារមាំធ្វើរាំងភូមិ, រាំងដំណាំជាដើមសម្រាប់ការពារមិនឲ្យសត្វ ឬមនុស្សចូលបាន : របងភូមិ, របងចម្ការ ។ របងឃ្នង របងមានឃ្នង ។ល។ ព. ទ. បុ. ធ្វើផ្ទះត្រូវស្រះរបង ត្រូវឆបរ៉បនឹងអ្នកមានអំណាចទើបសត្រូវមិនហ៊ានលុកលុយមើលងាយបាន ។