យុទ្ធ

Noun fighting, combat, war

Noun fighting, combat, war

សំ. បា. (ន.) ចម្បាំង; សង្គ្រាម; ការចូលប្រឡូកគ្នា : តយុទ្ធ ។ យុទ្ធពិធី ឬ–វិធី (យុត-ធៈ–) ពិធីចម្បាំង, កលឧបាយសង្គ្រាម ។ យុទ្ធភណ្ឌ ឬ យុទ្ធោបករណ៍ (យុត-ធៈភ័ន ឬ យុត-ធោប៉ៈក) ប្រដាប់សម្រាប់ សង្គ្រាម, គ្រឿងចម្បាំង ។ យុទ្ធភូមិ ឬ យុទ្ធរង្គ (យុត-ធៈភូម ឬ–រង់) សមរភូមិ, ទីចម្បាំង, ទីប្រទល់ទ័ព ។ យុទ្ធវិន័យ (យុត-ធៈវិនៃ) ច្បាប់សម្រាប់ទូន្មានពួកទាហាន ។ យុទ្ធវិនាស (យុត-ធៈ–) សេចក្តីវិនាសព្រោះចម្បាំង; ដំណើរបាក់ទ័ព ។ យុទ្ធសន្តិភាព (យុត-ធៈសន់តិភាប) ដំណើរ ស្ងប់សឹក, ការសះជាលើកលែងច្បាំងគ្នា ។ យុទ្ធសាស្ត្រ (យុត-ធៈសាស) ក្បួនចម្បាំង, ក្បួនសម្រាប់ច្បាំង (ដូចយ៉ាងក្បួនព្យូហ៍សឹកជាដើម) ។ យុទ្ធស្ម័គ្រ (យុត-ធៈស្មាក់) ដំណើរស្ម័គ្រចិត្តនឹងច្បាំង; ដំណើរភ្ជុំពលត្រៀម ប្រចាំការ (សំ. យុទ្ធសាមគ្រី) ។ល។