(
កិ.) ស្រងោចលន្លោចចិត្ត; នឹកអាណិតខ្លោចចិត្ត : អាណោចចិត្ត ។ (
ព. កា.) : នឹកឃើញចេះតែអាណោចចិត្ត ព្រោះដ្បិតធ្លាប់រាប់អានគ្នាមក ឥឡូវពុំដឹងទៅជ្រក សំណាក់អាស្រ័យនៅទីណា ?– ឃ្លាតបាត់ទៅហើយតើធ្វើម្តេច បើលេចដំណឹងខ្លះទៅរ៉ា នឹងបានលៃលកតាមរកគ្នា ឥឡូវទៅជាទាល់គំនិត ។
គុ. ដែលស្រងោចលន្លោចក្រៃពេក : ចិត្តអាណោច ។ អាណោចអាធ័ម ស្រងោចលន្លោចចិត្តពោរពេញដោយទុក្ខឬចង្អៀតចិត្តណែនតឹងស្ទើរប្រេះទ្រូង : នឹកអាណោចអាធ័មពុំស្រាក ។ ប្រើជា អាធម្ម ក៏មាន, ប៉ុន្តែសព្ទទាំង ២ នេះមានសេចក្ដីផ្សេងគ្នា គឺ អាធ័ម “ដែលពេញ, ដែលពោរពេញ; មិនប្រកបដោយធម៌, មិនតាមយុត្តិធម៌” : អាណោចអាធម្ម ស្រងោចលន្លោចចិត្ត ប៉ុន្តែមិនត្រូវចំពោះត្រង់ អនិច្ចំ ទុក្ខំ អនត្តា (
ម. ព. អធ័ម និង អាធម្ម ទៀតផង) ។
Chuon Nath
Verb
to pity; to sympathize.
