សំ. បា. (
ន.) (អលាភ) ការឥតលាភ, ការខានបាន, ដំណើរប្រទះលើការខានបាន; ការខាតបង់ : ប្រទះលើអលាភ ។
ព. ផ្ទ. លាភ ឬ លាភៈ ។ បើរៀងភ្ជាប់ពីខាងដើមសព្ទដទៃ
អ. ថ. អៈលាភៈ, ដូចជា អលាភការណ៍ ឬ –ហេតុ ហេតុដែលនាំឲ្យឥតលាភ, ឲ្យខានបាន, ឲ្យខាតបង់ ។ អលាភបុគ្គល បុគ្គលឥតលាភ ។ អលាភសម័យ សម័យឥតលាភ គឺសម័យដែលមិនប្រទះលើការបាន ។ល។
Chuon Nath