បា. សំ. (
ន.) (ដូចគ្នានឹង អរិយ; អាយ៌) អ្នកមានត្រកូលខ្ពង់ខ្ពស់; អ្នកដែលគេត្រូវគោរពកោតខ្លាច; ម្ចាស់; លោកឬអ្នកជាម្ចាស់; អ្នកប្រសើរដោយជាតិ (បើស្ត្រីជា អយ្យា,
អ. ថ. អ័យ-យ៉ា) ។ អយ្យការ ឈ្មោះច្បាប់មួយក្រមមានគតិសម្រាប់ចោទប្រកាន់ព្រមទាំងវិនិច្ឆ័យការផែនដី, សម្រាប់រាជត្រកូល: ច្បាប់អយ្យការ, ក្រមអយ្យការ ។ អយ្យការសឹក ច្បាប់អាជ្ញាសឹក ។ អយ្យជន ជនអ្នកមានត្រកូលខ្ពង់ខ្ពស់; ជនជាម្ចាស់គេ ។ អយ្យធីតា ឬ–បុត្ត ធីតាឬបុត្តនៃអយ្យជន (ព្រះអង្គម្ចាស់, អ្នកអង្គម្ចាស់; កូនអស់លោក, កូនលោក) ។ល។
Chuon Nath
Noun
noble, aristocrat; master; ruler; nobility
