បន្ទាត់

Noun straight line; ruler.

rule.

Classifier for things in straight rows eg. ស្រែមួយ​បន្ទាត់ one row of rice fields

(a) n begining of a line (b) n kind of tree (Machilus Thunbergii; the aromatic bark is used to make incense)

Noun ruler

Noun (straight) line

(ន.) ខ្សែឬប្រដាប់ជាខ្នាត សម្រាប់ទាញតម្រង់សម្រាប់វាយ, ដឹក, គូសឲ្យមានជាស្នាម, ឲ្យទៀងទាត់; ស្នាមគំនូសដែលបានវាយ, បានដឹក, បានគូសហើយ : បន្ទាត់ក្រឡាចត្រង្គ, បន្ទាត់ខ្វែង, បន្ទាត់ស្រប ។ ព. ទ. បុ. ថា : បន្ទាត់ប្រើត្រង់ ស្ទឹងទឹកប្រើស្មើ ។ តាមសម័យនិយមគួរថា : បន្ទាត់ប្រើត្រង់ កែងស្ទង់ប្រើស្មើ យុត្តិធម៌ប្រើធ្វើ ក្ដីសុខសន្តិភាព ។ គំរូឬច្បាប់, សណ្ដាប់ដែលត្រូវធ្វើតាមឬត្រូវប្រតិបត្តិតាម ។