អផ្សុក

Adjective to tired of (e.g. doing the same thing), bored; to be unhappy, worried; to be lonely.

Noun boredom; loneliness

Adjective to be bored, tired of

Adjective to be unhappy, worried

Adjective to be lonely

Adjective (royal, clergy) to be ill, sick

Noun boredom

Noun loneliness

បា.(កិ. ឬប្រើជា គុ. ក៏បានខ្លះ) (អផាសុក ន. “សេចក្ដីមិនសប្បាយ; សេចក្ដីព្រួយចិត្ត”) មិនសប្បាយចិត្ត, ព្រួយចិត្ត, ខ្វល់ចិត្ត; ធុញទ្រាន់នៅមិនសុខ : ខ្ញុំចេះតែអផ្សុក; ភិក្ខុអផ្សុកចង់សឹក; កុំលេងច្រើនពេកអផ្សុកណាស់ ! ។ ស. ស. មានជំងឺ, ឈឺ: មានលោកភិក្ខុមួយរូបអផ្សុកធ្ងន់ណាស់ ដាច់ចង្ហាន់ពីរបីថ្ងៃហើយ ។ អផ្សុកអប្បសាន្ត ឬ–អប្សាន្ត (មើលក្នុងពាក្យ អប្បសាន្ត) ។ ព. កា. ថា : អផ្សុកអប្សាន្ត ស៊ីដេកពុំបាន មានតែកង្វល់ រងទុក្ខលំបាក ព្រោះអកុសល ផលកម្មមកផ្តល់ ឲ្យមានទុក្ខព្រួយ ។ ទុក្ខព្រោះកម្មកាច ឥតនរណាអាច នឹងចូលមកជួយរំលែកទុក្ខធ្ងន់ ឲ្យអន់រញ្ជួយ មានតែខ្លួនមួយ ទើបជួយខ្លួនបាន ។ ដោយការកុសល ដែលខ្លួនខ្វាយខ្វល់ កាន់សីលធ្វើទាន ចម្រើនភាវនា សទ្ធាជាយាន លុះបាននិញ្វន ទើបមានសុខពិត ។