ម្រឹគ

Noun wild animal, game

សំ. បា. (ន.) (ម្ឫិគ; មិគ) សត្វចតុប្បាទព្រៃទួទៅមានសីហៈ, ខ្លា, ឈ្លូស, ប្រើស, ក្ដាន់, រមាំង ជាដើម : ពួកម្រឹគ, ហ្វូងម្រឹគ; ព្រានម្រឹគ; បើញីជា ម្រឹគី ។ ម្រឹគជាតិ (ម. ព. មិគជាត) ។ ម្រឹគជីវ័ន (ម្រឹគៈ–) អ្នកចិញ្ចឹមជីវិតដោយការបាញ់ម្រឹគយកសាច់ជាដើមលក់ដូរ (ព្រានម្រឹគ) ។ ម្រឹគទាយពន ឬ–វ័ន (ម. ព. មិគទាយពន) ។ ម្រឹគព័ន្ធន៍ (ដូចគ្នានឹង មិគព័ន្ធន៍ ដែរ) ។ ម្រឹគរាជ (ម. ព. មិគរាជ) ; បើញីជា ម្រឹគរាជិនី (ស្ដេចម្រឹគញី) ។ ម្រឹគីម្រឹគា ពួកម្រឹកញីនិងម្រឹកឈ្មោល ។ ម្រឹគេន្ទ្រ (–គេន) ស្ដេចម្រឹគ (ច្រើនសំដៅសត្វសីហៈ) ។ល។