1.
សំ. បា. (
គុ.) (វុ្ឫទ្ធ, វ > ព, ឫ > រឹ = ព្រឹទ្ធ; វុឌ្ឍ ឬ វុទ្ធ) ដែលចម្រើន; ដែលមានវ័យចម្រើន (មានអាយុច្រើន) , ចាស់, បុរាណ : ព្រាហ្មណ៍ព្រឹទ្ធ គឺព្រាហ្មណ៍ចាស់; ចាស់ព្រឹទ្ធ ឬ ចាស់ព្រឹទ្ធចាស់ព្រេង គឺចាស់ពីព្រេងនាយយូរមកហើយ; ពីព្រេងព្រឹទ្ធ គឺពីព្រេងនាយជំនាន់ចាស់ៗយូរហើយ; បើស្ត្រីជា ព្រឹទ្ធា : យាយព្រឹទ្ធា ។
2.
សំ. បា. (
ន.) (វ្ឫទ្ធិ, វ > ព, ឫ > រឹ = ព្រឹទ្ធិ; វុឌ្ឍិ ឬ វុទ្ធិ) សេចក្ដីចម្រើន; សេចក្ដីមាំមួន; ចំណាស់; លាភ, ការបាន; ចំណេញ, ការប្រាក់; ទ្រព្យដែលចម្រើនកើនឡើង; ជម្នះ... ។ វិធីធ្វើស្រៈខាងភាសាបាលីឬសំស្ក្រឹតឲ្យចម្រើន គឺធ្វើឲ្យមានសូរសំឡេងខ្លាំងជាងប្រក្រតីដើម ដូចយ៉ាងធ្វើស្រៈ អ ជា អា; ឥ, ឦ ជា ឯ; ឥ, ឦ, ឯ ជា អៃ ឬ ព្ធ; ឧ, ឩ ជា ឱ; ឧ, ឩ, ឱ ជា អៅ ឬ ឱ ជាដើម ក៏ហៅថា ព្រឹទ្ធិ ឬ ព្រឹទ្ធី ដែរ (
ព. វ.) ។
Chuon Nath
Adjective
to be mature, senior; honorary (as an honorary member of a society)