តម្រិះ

(ន.) សេចក្ដីត្រិះ, សេចក្ដីរិះគិត : មនុស្សមានតម្រិះល្អ គឺមនុស្សដែលមានសេចក្ដីរិះគិតត្រូវ ។ សៀមយកទៅប្រើជា ដាំរិ , បំប្លែងចេញពីពាក្យ ត្រិ (អ. ថ. ទ្រិ) ត្រិ នេះក៏គឺ ត្រិះ (ត្រិះរិះ) របស់ខ្មែរនឹងឯង; ពាក្យខ្មែរយើងថា តម្រិះ ជា ន. របស់ ត្រិះ; រាជសព្ទ ប្រើជា កិ. ថា ទ្រង់ព្រះតម្រិះ គឺទ្រង់មានព្រះយោបល់ត្រិះរិះ, រិះរេ (សៀមប្រើជា រ. ស. ដែរថា សុងផ្រៈដាំរិ គឺទ្រង់ព្រះតម្រិះហ្នឹងឯង) ។