ស្លុត

Adjective to be overcome (e.g. by grief), lose countenance, become abashed; to be afraid, stunned, shocked.

Verb to tremble (with fear); to panic.

Adverb in a frightened / stunned manner

Adjective to be out of joint, paralyzed, stiff (of a joint)

(កិ.) ចំប្រប់ឬធ្លាក់ចិត្តទន់ដៃទន់ជើងដោយមានទុក្ខខ្លាំងឬភ័យខ្លាំង : ទាហានចិត្តមុតមិនស្លុតនឹងចម្បាំង ។ ជច់, ទ្រុឌ, ងាស់គាំង ដោយគ្រលៀសភ្លាត់សរសៃ : ស្លុតជង្គង់ ។ កិ. វិ. ឬ គុ. ដែលចំប្រប់ឬធ្លាក់ចិត្តទន់ដៃទន់ជើង : ភ័យស្លុត ។ ស្លុតរន្ធត់ ស្លុតញាប់ញ័រខ្លាំង ។ ស្លុតស្លន់ ស្លុតភ័ន្តភាំងគាំងស្មារតី ។