សិល្ប

Noun skill, art, proficiency; mastery, ability; magic

Noun art

Noun Alternative form of សិប្ប (səppaʼ)

សំ. បា. (ន.) (ឝិល្ប; សិប្ប) សិប្បៈ ។ រៀនសិល្ប៍ រៀនសិប្បៈ ។ អ្នកសិល្ប៍ អ្នកចេះសិប្បៈ ។ ខ្មែរហៅសំដៅចំពោះមនុស្សក្បត់ផែនដី ដែលប្រកាសខ្លួនថាជាអ្នកខ្លាំងពូកែ ឬថាជាអ្នកបុណ្យ ដឹកនាំប្រជាជនអ្នកឆោតល្ងង់ឲ្យចុះចូលខ្លួនហើយតាំងកជាទ័ព (ដូចយ៉ាងអាចារ្យស្វា, ពោធិ៍កំបោរ ជាដើម) : កើតមានអ្នកសិល្បិ៍ទៅតាំងសិល្ប៍នៅក្នុងព្រៃស្ងាត់ ។ សិល្បករ, សិល្បការ ឬ សិល្បការិន ដូចគ្នានឹង សិប្បករ, សិប្បការ ឬ សិល្បការី (ម. ព. សិប្ប) ។ សិល្បជីវិកា ដូចគ្នានឹង សិប្បជីវិកា (ម. ព. សិប្ប) ។ សិល្បជីវិន ដូចគ្នានឹង សិប្បជីវី (ម. ព. សិប្ប) ។ សិល្បវិទ អ្នកចេះសិល្បៈ (សិប្បវិទូ) ។ សិល្បវិទ្យា ឬ សិល្ប៍វិជ្ជា ការចេះសិល្បៈ; ចំណេះជាង (សិល្បសាស្ត្រ) ។ សិល្បសាលា, សិល្បគ្រឹះ ឬ សិល្បគារ (សំ. ឝិល្ប + អគារ “ផ្ទះ; រោង”) រោងរៀនសិល្បៈ; រោងការ (សិប្បសាលា) ។ សិល្បសាស្ត្រ ឬ សិល្ប៍សាស្ត្រ ក្បួនរៀនសិល្បៈ; ចំណេះជាង ។ សិល្ប៍សាស្រ្តវិទ្យាការ ការចេះសិល្បសាស្ត្រ ។ ខ្មែរច្រើនហៅសំដៅចំពោះមន្តអាគមផ្សេងៗ ។ សិល្បសិក្សា ការរៀនសិល្បៈ; ការរៀនធ្វើជាង ។សិល្បាករ (សំ. សិល្ប + អាករ “ទីកើត; អណ្តូង ;...”) ទីកើតសិល្បៈ; កន្លែងបង្កើតសិល្បៈ ។ល។ (ម. ព. សិប្ប ផង) ។