សម្ភី

សំ. បា.(កិ.) (“ប្រពៃ” + ភី “ខ្លាច” = ខ្លាចក្រែង) ឱហាត, សង្វាត, ខំប្រឹង ដោយសង្កេត, ពិនិត្យ, យកចិត្តទុកដាក់ ខ្លាចក្រែងមិនសម្រេច : សម្ភីរៀន, សម្ភីគិត, សម្ភីធ្វើការ ។