វិចក្ខណ

បា. ឬ សំ.(គុ.) ដែលឃើញច្បាស់, ដឹងច្បាស់, ឈ្លាសវៃ ។ វិចក្ខណបុរស បុរសអ្នកឈ្លាសវៃ, អ្នកប្រាជ្ញ ។ វិចក្ខណប្បញ្ញា ប្រាជ្ញាឈ្លាស, ប្រាជ្ញាវាងវៃ ។ល។ ព. កា. ប្រើជា វិចក្ខណា, វិចក្ខណោ ក៏បាន ។ (ព. កា. សរសើរវិចក្ខណបុរស) : សប្បុរិសោវិចក្ខណោ គំនិតវាងវៃ ដើមទុនតិចតួច ចេះផ្តួចកែខៃ បានឡើងតម្លៃ ជាមហាសេដ្ឋី ។ ដូចគេបង្កាត់ រងើកតូចក្តាត់ ឲ្យឆេះពេញទី ពន្លឺព្រោងព្រាត ភ្លឺឃ្លាតទ្វេទ្វី កើតពីអគ្គី ដើមប៉ុនភ្នែកមាន់ ។ កាព្យប្រែពីគាថាបាលីពុទ្ធភាសិតក្នុងរឿងភិក្ខុឈ្មោះចុល្លបន្ថកៈ ។