បា. សំ. (ន.) (រហស្យ) សេចក្ដីស្ងាត់, ការសម្ងាត់, ការកំបាំង, ការលាក់លៀម ។ គុ. ស្ងាត់, ដែលកំបាំង ។ រហស្សកម្ម (រៈហ័ស-សៈក័ម) អំពើកំបាំង, ការសម្ងាត់, អំពើដែលបិទបាំងមិនឲ្យអ្នកណាដឹង ។ រហស្សការណ៍ (រៈហ័ស-សៈកា) ហេតុឬដំណើរកំបាំង ។ រហស្សគុណ (រៈហ័ស-សៈគុន) គុណដ៏កំបាំង គឺគុណដែលមានប្រាកដ តែឥតអ្នកណាដឹង ឬដែលមានគេបំបិទបំបាំងមិនឲ្យលេចឮ ។ រហស្សចិន្តា (–ចិន-ដា) គំនិតស្ងាត់ ។ រហស្សទោស ទោសកំបាំង; ទោសដែលលាក់បំបិទមិនឲ្យគេដឹង ។ រហស្សភាព ភាវៈស្ងាត់, ដំណើរសម្ងាត់ ។ រហស្សភេទ ដំណើរបែកខ្ចាយការសម្ងាត់ ។ រហស្សមន្តី (–ម៉ន់-តី) អ្នកមានគំនិតស្ងាត់ គឺអ្នកដែលលបគិតការសម្ងាត់; បើស្ត្រីជា រហស្សមន្តិនី ។ រហស្សមិត្ត ឬ–មិត្រ មិត្រទំនុកទុកចិត្ត, មិត្រស្និទ្ធ ។ រហស្សង្គ (រៈហ័ស-សង់ ឬ–សង់គៈ;
Chuon Nath