(
ន.) អ្នកធ្វើការងារមានកម្រិតតាមរាជប្បញ្ញតិ្ត គឺជនដែលត្រូវទោសរបឹបជាដើមហើយធ្លាក់ខ្លួនទៅជាមនុស្សថ្នាក់ទី ៤ (សូទ្រៈ) ជាប់ជាពូជវង្សតរៀងទៅឬជនដែលកើតក្នុងពូជវង្សនោះ : ពួកអ្នកងារ, ពូជអ្នកងារ (មានច្រើនពួកច្រើនពូជ) ។
ព. ផ្ទ. ព្រៃងារ (វេស្សៈឬវៃស្យៈ) ។ ក្នុងកម្ពុជរដ្ឋ លើកលែងមិនឲ្យមានអ្នកងារពីក្នុងឆ្នាំរោងចត្វាស័ក ព. ស. ២៤៣៦ គ. ស. ១៨៩២; តាំងពីនោះមក ពាក្យថា អ្នកងារ ថា ព្រៃងារ ក៏បាត់បន្តិចម្តងៗ ដរាបមកដល់សម័យបច្ចុប្បន្ននេះ (
ម. ព. វណ្ណ ឬ វណ្ណៈ ២
ន. ផង) ។
Chuon Nath