ឱរស

Noun (one's own) son

បា. សំ. (ន.) (ឳរស) បុត្របង្កើត (កូនប្រុសបង្កើត) ។ ខ្មែរប្រើពាក្យនេះចំពោះតែរាជសព្ទ : សម្តេចព្រះឱរសាធិរាជ, សម្តេចព្រះបរមរាជឱរស, សម្តេចព្រះរាជឱរស, ព្រះរាជឱរស, ព្រះឱរស (ហៅតាមលំដាប់ថ្នាក់ខ្ពស់ទាប) ។ ព. កា. ថា : នាងទេវីទាំងអស់ ឥតឱរសដូចជាគ្នា ហេតុនេះព្រះរាជា ទ្រង់រំពឹងដល់រដ្ឋា ។ ឥតពីព្រះអង្គទៅ បើឥតបុត្រនិងធីតា ដូច្នេះតើនរណា នឹងគ្រប់គ្រងរដ្ឋតទៅ ។ ជិនោរស (ព. ប្រ.) បុត្រនៃព្រះជិនស្រី ឬ ពុទ្ធជិនោរស បុត្រនៃព្រះពុទ្ធជិនស្រី (សមណសក្យបុត្តិយ៍) ។