ឧបវេសន៍

Noun taking a break, resting, relaxing

បា. សំ. (ន.) (ឧបវេសន; ឧបវេឝន) ការអង្គុយសម្រាក; ការឈប់សម្រាក; ការសម្រាកលំហៃកម្លាំង : ធ្វើឧបវេសន៍ ។ វេលាឧបវេសន៍ វេលាសម្រាក ។ (ព. កា.) : ធ្វើការងារធ្ងន់ កុំឲ្យជក់លន់ ត្រូវមានឧបវេសន៍ មួយដងមួយកាល សម្រាលកុំធ្វេស ព្រោះធ្វេសប្រហែស នាំឲ្យមានរោគ ។ ជំងឺជិះជាន់ ផឹកថ្នាំមិនគ្រាន់ តែងនាំឲ្យស្ទោក ធ្វើការលែងកើត ដ្បិតឈឺជាំជោក បានជាចាស់លោក ហៅរោគសង់ផ្ទះ ។