ឥន្ទ្រកីល

សំ. បា. (ន.) (ឥន្ទខីល) សសរគោល; គោលដែលបោះឬដាំទុកជាគ្រឿងសម្គាល់ផ្ចិតកណ្ដាលឬព្រំប្រទល់នៃដី, នគរ, ដែន, ខែត្រ, ស្រុក ជាដើម; ធរណីទ្វារធំៗ ។ ខ្មែរប្រើពាក្យនេះជាឈ្មោះដុំថ្មដែលជាគោលត្រង់កណ្ដាលឬជាផ្ចិតនៃខណ្ឌសីមា ហៅថា សីមាឥន្ទ្រកីល ឬហៅកាត់ខ្លីថា សីមាកីល ក៏បាន; ដុំថ្មនេះពុំរាប់ថាជានិមិត្តនៃខណ្ឌសីមាឡើយ ។ ថ្មគោលនេះប្រហែលជាក្នុងបុរាណសម័យ, កាលដែលមានប្រើសីមាធំៗនៅឡើយ, លោកបោះទុកជាគ្រឿងសម្គាល់ទីពាក់កណ្ដាលឬផ្ចិតនៃសីមារបស់លោកទេដឹង (?) , ក្នុងវិន័យឥតមាននិយាយ ។