អព្យាកត

បា. សំ.(គុ.) (–កត; អព្យក្ត, អវ្យក្ត ឬ អវ្យាក្ឫត) ដែលមិនច្បាស់; ពុំប្រាកដ, មិនដាច់ស្រេច, មិនស្រេចជាទៅខាងណា; ដែលជាកណ្តាល : ធម៌អព្យាក្រឹត, ចិត្តអព្យាក្រឹត (ប្រើជា អព្យាកតធម៌, អព្យាកតចិត្ត ក៏បាន) ។ អព្យាកតភាព ឬ អព្យាក្រឹតភាព (–កៈតៈ–ឬក្រឹតៈ–) ភាពជាអ្នកកណ្តាលៗ, ភាពនៃបុគ្គលដែលតាំងខ្លួនជាអ្នកកណ្តាល, ដែលមិនចូលក្នុងបក្សពួកខាងណា : ប្រទេសអព្យាក្រឹត ប្រទេសមានភាពជាកណ្តាល ។