បា. សំ.(
គុ.) (អធម៌) ដែលពុំមែនធម៌, ដែលខុសធម៌, ក្រៅគន្លងធម៌, ខុសច្បាប់; អាក្រក់, ពុំប្រសើរ : មនុស្សអធម្ម (ប្រើជា អធម៌ ក៏បាន) ។
ន. ដំណើរខុសធម៌, ខុសច្បាប់; ការពុំប្រសើរ; ទុច្ចរិត : ចៅក្រមវិនិច្ឆ័យក្តីដោយអធម្ម (ប្រើជា អធម៌ ក៏បាន) បើរៀងភ្ជាប់ពីខាងដើមសព្ទដទៃ
អ. ថ. អៈធ័ម-មៈ, ដូចជា អធម្មកម្ម កម្មអាក្រក់, អំពើពុំប្រសើរ ។ អធម្មការី អ្នកធ្វើអំពើពុំប្រសើរ (បើស្ត្រីជា អធម្មការិនី) ។ អធម្មវាចា –វាទ សម្ដីខុសធម៌, ខុសច្បាប់ ។ អធម្មវាទី អ្នកនិយាយខុសធម៌, ខុសច្បាប់ (បើស្ត្រីជា អធម្មវាទិនី) ។ល។ (
ព. កា.) : អធម្មវាទី និយាយញាំញី ព្រះពុទ្ធសាសនា ព្រោះលាភជិះជាន់ ភ័ន្តភ្លេចសិក្ខា លែងកាន់រក្សា ថាឥតអៀនខ្មាស ។ ពោលតាមទំនើង ដែលចិត្តខ្លួនទើង ពាយងាយផ្តេសផ្តាស ខុសខ្លះត្រូវខ្លះ ច្រឡេសច្រឡាស ព្រោះឥតក្តីខ្មាស ហៅអលជ្ជី ។
Chuon Nath