សីមា

Noun limit, boundary, border-line, frontier; temple / monastery property

Noun limit, boundary, borderline, frontier

Noun temple or monastery property

សំ. បា. (ន.) ព្រំ, ព្រំដី, ព្រំដែន, ព្រំប្រទល់; ខេត្ត, ខេត្តដែន ។ ទីមានព្រំកំណត់ ដែលសង្ឃសន្មតជាស្ថានសម្រាប់ធ្វើសង្ឃកម្មជាដើម (ព. វិ. ពុ.) ។ ចងសីមា ឬ សន្មតសីមា សូត្របាលីចងឲ្យកើតបានជាសីមារបស់សង្ឃ (ព. វិ. ពុ.) ។ ដកសីមា សូត្របាលីបន្សាប ឬបំបាត់សីមាចាស់ឲ្យអស់អំណាច (ព. វិ. ពុ.) ។ និមិត្តសីមា ឬសីមានិមិត្ត គ្រឿងសម្គាល់ព្រំដែនដែលសង្ឃកំណត់យក, មាន ៨ យ៉ាងគឺ ភ្នំ, ដុំថ្មតាន់, ព្រៃ, ឈើរស់, ផ្លូវ, ដំបូក, នទី, ទឹក (ព. វិ. ពុ.) ។ បញ្ចុះសីមា ឈ្មោះបុណ្យចងសីមារបស់សង្ឃ ដែលមានទាយកជួយឧបត្ថម្ភផង (ព. វិ. ពុ.) ។ ពទ្ធសីមា (ព័ត-ធៈ–) សីមាដែលសង្ឃសូត្រចង (ព. វិ. ពុ.) ។ ព័ទ្ធសីមា (ពាត់–) ទាញអំបោះវែងទាក់ព័ទ្ធជុំវិញទីមានកំណត់ ដោយអ្នកទាញទាក់អំបោះនោះសូត្រធម៌បណ្តើរផង ឬមិនបាច់មានគ្រាន់តែសូត្រធម៌តាំងចិត្តថាព័ទ្ធជុំវិញការពារអន្តរាយ (ប្រើតាមទម្លាប់ប្រកាន់ជឿ) ។ រជ្ជសីមា (រ័ច-ជៈសីម៉ា) ព្រំប្រទល់នៃប្រទេសមួយនិងប្រទេសមួយទៀតដែលមានក្សត្រិយ៍សោយរាជ្យដូចគ្នាទាំង ២ ខាង ។ រដ្ឋសីមា (រ័ត-ឋៈសីម៉ា) ព្រំប្រទល់នៃប្រទេសមួយនិងប្រទេសមួយទៀតដែលឥតមានក្សត្រិយ៍សោយរាជ្យ មានតែប្រធានាធិបតីឬប្រមុខរដ្ឋដូចគ្នាទាំង ២ ខាង ឬក៏ប្រទេសមួយមានក្សត្រិយ៍សោយរាជ្យឯប្រទេសមួយទៀតមានតែប្រធានាធិបតីឬប្រមុខរដ្ឋ, (ក៏ហៅជា រដ្ឋសីមា ដែរ) ។ ស្លឹកសីមា បន្ទះថ្មឬឈើខ្លឹមដាក់ជាគ្រឿងសម្គាល់ជាជំនួសនិមិត្តសីមា ដែលចាក់ទឹកឬដែលកប់ដុំថ្ម បាត់ទៅក្នុងដីតាមទម្លាប់ (បា. រាជិ) ។ ឫសសីមា ដុំថ្មតាន់ជានិមិត្តសីមាដែលសង្ឃសូត្រចងរួចហើយទម្លាក់ទៅក្នុងរណ្តៅលុបដីកប់ (តាមទំនៀមប្រទេស; បា. សីមានិមិត្ត) ។ អំបោះសីមា អំបោះវែងដែលទាញទាក់ព័ទ្ធសីមា ។ល។