សន្ទិដ្ឋមិត្ត

បា. សំ. (ន.) (សំទ្ឫឞ្ត + មិត្រ) មិត្តដែលគ្រាន់តែបានចួបឃើញគ្នាមួយដងមួយកាលមិនសូវស្និទ្ធស្នាលប៉ុន្មាន, មនុស្សស្គាល់គ្នា : លុះខ្ញុំទៅដល់ទីនុះ មានពួកសន្ទិដ្ឋមិត្ត និង សម្ភត្តមិត្តមកទទួលឈូឆរឱបអរសាទរ ។ ព. ផ្ទ. សម្ភត្តមិត្ត, អទិដ្ឋមិត្ត ឬ–មិត្រ ។