1.
សំ. បា. (
ន.) ខ្យល់; អាកាស; ខ្យល់ក្នុងសព៌ាង្គកាយ ។ វាតគុល្ម (–តៈគុល) ខ្យល់កំបុតត្បូង, ចក្រវាត, ពាយុគុល្ម ។ វាតណ្ឌៈ (
សំ. បា. < វាត + អណ្ឌ) រោគអណ្ឌៈធំ (រោគកោប) ។ វាតបក្សី សត្វត្រចៀកកាំ ។ វាតបាន ប្រហោងផឹកខ្យល់ គឺបង្អួច ។ វាតព័រ្ស (–តៈព័រ) ខ្យល់និងភ្លៀង ឬភ្លៀងលាយខ្យល់ ។ វាតព្យាធិ, វាតរោគ (–តៈ–) ឬ វាតាពាធ ជំងឺខ្យល់, រោគខ្យល់ចាប់ ។ វាតមណ្ឌលិកា (វាតៈម័ន-ឌៈ លិ-កា) ខ្យល់កំបុតត្បូង គឺខ្យល់ដែលបក់ប្រមូលកួចមូលឡើងលើ ដោយកម្លាំងនៃឧណ្ហភាព ។ វាតម្រឹគ ឈ្លូស ។ វាតវេគ (–តៈវេក) សន្ទុះឬកម្លាំងខ្យល់ ។ល។
2.
សំ.(
កិ.) (វាឍ “ច្រើន, ដែលមានច្រើន; ទូលាយ”) ធ្វើឲ្យទូលាយ, ឲ្យធំ; ផ្សាយអំណាច : វាតដី, វាតទី; វាតមុខ; វាតងារ; វាតអំណាច ។ កកាយទឹកចូលដោយច្រវាដើម្បីឲ្យទូកងាកចេញឬងាកចូល : វាតទូកចូល ។
Chuon Nath
Noun
wind; breathing, respiration, air in the body