ចក្រពត្តិ

imperialist; emperor, master of the universe; imperial

Noun (Buddhism, Hinduism) chakravartin

Noun king of kings; high king; emperor

សំ. បា. (ន.) (ចក្រវរ្តិន៑; ចក្កវត្តិ “ស្ដេចដែលញ៉ាំងចក្រឲ្យប្រព្រឹត្តទៅបាន”) បរមក្សត្រដែលមានបុណ្យអំណាចដ៏ពន្លឹក មានចក្រកើតសម្រាប់បុណ្យ, អាចត្រាស់ប្រើចក្រនោះឲ្យប្រព្រឹត្តទៅគ្រប់ទីតំបន់បានតាមត្រូវការ ឥតមានទើសទាក់, ទ្រង់មានឥទ្ធានុភាពច្រើនជាអនេក, ជាម្ចាស់លើទ្វីបក្នុងពិភពលោក, ទ្រង់ប្រព្រឹត្តសុចរិតធម៌ និងទសពិធរាជធម៌ ខ្ជាប់ខ្ជួនមិនមានល្អៀង ហើយអាចប្រដៅពួកមនុស្សឲ្យប្រព្រឹត្តល្អផង : ស្ដេចចក្រពត្តិ ។ (យូរៗ ណាស់ទើបមានម្ដងៗ) ។