ឧទ្ទេស

បា. សំ. (ន.) (ឧទ្ទេឝ) ការសម្តែង; ការនិយាយពន្យល់; សេចក្ដីពន្យល់; ពាក្យអធិប្បាយ, សេចក្ដីអធិប្បាយ; បាលី; មាតិកា ។ បើរៀងភ្ជាប់ពីខាងដើមសព្ទដទៃ អ. ថ. អ៊ុត-ទេសៈ, ដូចជា ឧទ្ទេសន័យ ទំនងនៃសេចក្ដីពន្យល់ ។ ឧទ្ទេសបទ បទនៃឧទ្ទេស ។ ឧទ្ទេសភត្ត ភត្តដែលសង្ឃឬភត្តុទ្ទេសក៍ចាត់ភិក្ខុឲ្យទៅទទួល (ព. វិ. ពុ.) ។ ឧទ្ទេសសិក្សា ការរៀនបាលី ឬការរៀនសេចក្ដីអធិប្បាយ ។ ឧទ្ទេសាចារ្យ អាចារ្យអ្នកបង្រៀនបាលី (មើលក្នុងពាក្យ អាចារ្យ ផង) ។ល។