សំ. បា. (
ន.) ការកាត់ផ្តាច់; ដំណើរដាច់សូន្យ ។ ឧច្ឆេទទិដ្ឋិ ការយល់ឃើញថាមនុស្សសត្វទាំងអស់សុទ្ធតែស្លាប់ទៅហើយសូន្យលែងកើតទៀត (
ព. ពុ. រាប់ចូលក្នុងពួកមិច្ឆាទិដ្ឋិមានទោសធ្ងន់) ។ ឧច្ឆេទវាទ សម្ដីនិយាយផ្តាច់ឬនិយាយដាច់ស្រេច, សំដីមិនពាំត្រណោត ។
ព. ពុ. សំដីនិយាយប្រកាន់ឧច្ឆេទទិដ្ឋិ ។ ឧច្ឆេទវាទិន ឬ–វាទី អ្នកដែលនិយាយមិនពាំត្រណោត ។
ព. ពុ. អ្នកដែលនិយាយប្រកាន់ឧច្ឆេទទិដ្ឋិ (បើស្ត្រីជា ឧច្ឆេទវាទិនី) ។ ឧច្ឆេទសម្មាន (–ស័ម-ម៉ាន) អ្នកដែលដាច់សេចក្ដីរាប់អានគ្នា គឺអ្នកដែលធ្លាប់តែរាប់អានគ្នាហើយបែរជាលែងរាប់អានគ្នាទៅវិញ (បើស្ត្រីជា ឧច្ឆេទសម្មានា) ។ ឧច្ឆេទសម្មានភាព ដំណើរដាច់សេចក្ដីរាប់អានគ្នា ។ល។
Chuon Nath