ឥសិ

Noun hermit

បា. សំ. (ន.) (ឫឞិ) ឥសី ឬ ឫសី (ម. ព. ឫសី) ។ ឥសិគណៈ ពួកឥសី ។ ឥសិគិលិ “ភ្នំលេបឥសី” (សំ. ឫឞិគិរិ “ភ្នំឫសី”) ឈ្មោះភ្នំមួយក្នុងពួកភ្នំក្រុងរាជគ្រឹះក្នុងមគធរដ្ឋ គឺរដ្ឋពិហារជាប់គ្នានឹងឧត្ដរប្រទេស (ប្រទេសឥណ្ឌាសព្វថ្ងៃនេះ) មាននិយាយតំណាលក្នុងឥសិគិលិសូត្រ ។ ឥសិគិលិសូត្រ (បា. –សុត្ត) ឈ្មោះសូត្រមួយក្នុងសុត្តន្តបិដកនិយាយអំពីព្រះបច្ចេកពុទ្ធ ៥០០ អង្គដែលនៅអាស្រ័យនាភ្នំឥសិគិលិ (ក្នុងកាលពីព្រេងនាយ) ។ ឥសិបតនៈ ឬ ឥសិបតនមិគទាយវ័ន (–ប៉ៈតៈន៉ៈ ឬ –មិគៈទាយៈវាន់; សំ. ឫឞិបតន ឬ–ម្ឫគ–) ឈ្មោះភូមិប្រទេសមួយកន្លែងនៅក្នុងប្រទេសឥណ្ឌាប៉ែកកណ្តាល ជាទីដែលព្រះសព្វញ្ញុពុទ្ធទ្រង់សម្តែងធម្មចក្កប្បវត្តនសូត្រជាបឋមទេសនារបស់ព្រះអង្គ (ទីនោះសម័យបច្ចុប្បន្ននេះហៅ សាន៌ាថ Sarnath នៅជិតក្រុងពារាណសី) ។ ឥសិបព្វជ្ជា ឬ ឥសិប្បព្វជ្ជា ការបួសជាឥសី, ផ្នូសឥសី ។ ឥសិប្បវេទិត ឬ ឫសិប្រវេទិត ធម៌ឬច្បាប់ដែលឥសី (មានព្រះពុទ្ធជាដើម) សម្តែងទុកមក ។ ឥសិភាសិត ធម៌ឬច្បាប់ដែលឥសីបានថាទុកមក (រាប់ចូលក្នុងភាសិត ៤ យ៉ាងក្នុងគម្ពីរពុទ្ធសាសនា) ។ល។