បា. សំ. (
ន.) (ស្ត្រី “មនុស្សដែលបុរសគួរចង់បាន, មនុស្សដែលជាគូនឹងបុរស”) ស្ត្រី, ស្រី ។ សម្រាប់ប្រើក្នុងកាព្យ កាលបើកវីត្រូវការប្រើ, ដូចជា : ឥត្ថីបុរស ជាតិខ្មែរទាំងអស់ ធ្វើការជួយរដ្ឋ ស្ទុះស្ទា-រទែង ខ្នះខ្នែងតាមបទ ធ្វើការប្រាកដ ជាធ្វើមែនៗ ។ ស្ម័គ្រចិត្តខ្លួនឯង ពុំមែនខ្លាចក្រែង អំពីកំណែន សមិទ្ធិច្រើន កើតកើនក្នុងដែន រដ្ឋខ្មែរមែនទែន ដូចផ្សិតខែភ្លៀង ។ សម័យអង្គរ ប្រទេសខ្មែរឈរនឹងថ្កល់ឥតល្អៀង សម័យសង្គម និយមធម៌ទៀង កម្ពុជាឥតជ្រៀង ជ្រេទ្រេត-ទ្រោតឡើយ ។ ឥត្ថីកថា សម្ដីនិយាយពីរឿងស្ត្រី, ពាក្យនិយាយពីស្រីញី ។ ឥត្ថីកល្យាណ (
ម. ព. ឥត្ថីរូប) ។ ឥត្ថីកាម អ្នកដែលស្រឡាញ់ស្ត្រីជ្រុលពេក, អ្នកងប់ចិត្តទៅរកស្ត្រី ។ ឥត្ថីកុត្ត ឬ–មន្ត, –មាយា មាយាស្ត្រី, កិច្ចកលរបស់ស្ត្រី, ពុតស្រី ។ ឥត្ថីចរិយា ចរិយារបស់ស្ត្រី ។ ឥត្ថីជន ពួកស្ត្រី; ស្ត្រីទាំងពួង។ ឥត្ថីជាតិ ជាតិជាស្ត្រី ។ ឥត្ថីធុត្តៈ ឬ –ធូត អ្នកលេងស្រី (
វេវ. ស្ត្រីទ្យូត) ។ ឥត្ថីធុត្តភាព ភាពនៃមនុស្សឥត្ថីធូត ។ ឥត្ថីបមុខ (–ប៉ៈមុក) អ្នកដែលយកស្ត្រីធ្វើជាមុខ, អ្នកដែលអាងតែស្រី (
វេវ. ស្ត្រីប្រមុខ) ។ ឥត្ថីភាព ភាពជាស្រី ។ ឥត្ថីភាវរូប (–វៈ–) រូបដែលមានភាពជាស្ត្រី, រូបស្ត្រី (
ព. ផ្ទ. បុរិសភាវរូប)
ព. អ. ។ ឥត្ថីភេទ (
បា. ឥត្ថីវេស) ភេទស្ត្រី ។ ឥត្ថីរ័តន៍ ឬ –រត្ន ស្ត្រីរ័ត្ន (ស្ត្រីកែវ) ; ស្ត្រីឆើតឆាយ, នាងឆើតឆោម, នាងឆោម-ឆាយ; លក្ស្មី ។ ឥត្ថីរូប ឬ–កល្យាណ (–កល់-យ៉ាន) លម្អរបស់ស្ត្រី ។ ឥត្ថីលក្ខណ៍ លក្ខណ៍ស្ត្រី ។ ឥត្ថីលិង្គ លក្ខណៈនៃស្ត្រី ។
ព. វ. ភេទស្ត្រី (
ម. ព. ស្ត្រីលិង្គ ក្នុងពាក្យ ស្ត្រី ទៀតផង) ។ ឥត្ថីសម្ភោគ សម្ភោគជាមួយនឹងស្ត្រី ។ល។ (មើលក្នុងពាក្យ ស្ត្រី ទៀតផង) ។
Chuon Nath