បា. សំ.(
គុ.) (អឝុចិ) ដែលមិនស្អាត, មិនបរិសុទ្ធ; សោគ្រោក; កខ្វក់: ទីអសុចិ ។
ព. ផ្ទ. សុចិ ។
ន. ទឹកសុក្កៈ, ទឹកកាម : ទឹកអសុចិ ។ អសុចិកម្ម អំពើមិនស្អាត, មិនបរិសុទ្ធ; អំពើអាក្រក់; អ្នកដែលមានអំពើមិនស្អាត (
ព. ផ្ទ. សុចិកម្ម) ។ អសុចិគន្ធ (–គ័ន ឬ គន់) ក្លិនមិនល្អ (
ព. ផ្ទ. សុចិគន្ធ) ។ អសុចិចរិត ចរិតមិនស្អាត; អ្នកដែលមានចរិតមិនស្អាត (
ព. ផ្ទ. សុចិចរិត) ។ អសុចិចរិយា ចរិយាមិនស្អាត, ការប្រព្រឹត្តខ្ជីខ្ជា (
ព. ផ្ទ. សុចិចរិយា) ។ អសុចិដ្ឋាន ឬ–ភូមិ ឋានឬភូមិមិនស្អាត, ទី-កខ្វក់ (
ព. ផ្ទ. សុចិដ្ឋាន ឬ សុចិភូមិ) ។ អសុចិទន្ត (–ទ័ន) ធ្មេញមិនស្អាត, អ្នកដែលមានធ្មេញមិនស្អាត (
ព. ផ្ទ. សុចិទន្ត) ។ អសុចិភាព ភាពមិនស្អាត (
ព. ផ្ទ. សុចិភាព) ។ អសុចិវត្ថុ វត្ថុមិនស្អាត (ម. ផ្ទ. សុចិវត្ថុ) ។ អសុចិសន្តាន សន្តានមិនស្អាត (
ព. ផ្ទ. សុចិសន្តាន) ។ អសុចិសភាព សភាពមិនល្អ, មិនបរិសុទ្ធ (
ព. ផ្ទ. សុចិសភាព) ។ល។
Chuon Nath