បា. ឬ
សំ. (
ន.) ព្រៃ : កណ្តាលអរញ្ញ ។ បើរៀងភ្ជាប់ពីខាងដើមសព្ទ ដទៃ
អ. ថ. អៈ រ៉ាញ់-ញ៉ៈ ឬ អៈរ៉ាន់-យ៉ៈ, ដូចជា អរញ្ញគោចរ ឬ អរណ្យ– ការត្រាច់ស្វែងរកអាហារក្នុងព្រៃ (
វេវ. វនគោចរ) ។ អរញ្ញធម្ម, អរណ្យធម៌ ឬ អរញ្ញប្បវេណី, អរណ្យប្រពៃណី ទំនៀមទម្លាប់អ្នកព្រៃ, សណ្តាប់-ធ្នាប់ឬបែបបទអ្នកស្រុកព្រៃ; ទំនៀមឬបែបបទព្រៃៗ ។ អរញ្ញបាល, –បាលកៈ ឬ អរណ្យ– អ្នករក្សាព្រៃ, អ្នកកាន់ការថែរក្សាព្រៃ; បើស្ត្រីជា –បាលី ឬ –បាលិកា (
វេវ. វនបាល, –បាលកៈ; វនបាលី, –បាលិកា) ។ អរញ្ញប្បទេស ឬ អរណ្យប្រទេស ព្រៃ, ប្រទេសដែលមានព្រៃ, ព្រៃទាំងមូល (
វេវ. វនប្បទេស ឬ –ប្រទេស ។ អរញ្ញវាស ឬ អរណ្យ– ការនៅក្នុងព្រៃ (
វេវ. វនវាស) ។ អរញ្ញវាសី ឬ អរណ្យវាសិន អ្នកនៅក្នុងព្រៃ; បើស្ត្រីជា –វាសិនី (
វេវ. វនវាសី; វនវាសិនី) ។ អរញ្ញាយតនៈ (–យ៉ៈតៈន៉ៈ) ព្រៃស្រោង; ព្រៃរំលោង ។ អរញ្ញា-វាស ឬ អរណ្យាវាស (អៈរុ័ញ-ញ៉ាវ៉ាស ឬ អៈរុ័ន-យ៉ាវ៉ាស) អាវាសក្នុងព្រៃ ។ល។ (មើលក្នុងពាក្យ វន ផង) ។
Chuon Nath