អយោ

Noun iron, metal

Noun (in compounds only) iron

(ន.) ពាក្យផ្លាស់មកពី បា. អយ, សំ. អយស៑ “ដែក”; ប្រើរៀងភ្ជាប់ពីខាងដើមសព្ទដទៃ, ដូចជា អយោកុម្ភ ឆ្នាំងដែក (ប្រើជា អយស្កុម្ភ ក៏បាន < សំ. អយស៑ + កុម្ភ > អយស្កុម្ភ) ។ អយោគុឌ ឬ –គុឡ ដុំដែក; ដុំដែកមូល ។ អយោឃន អន្លូងដែក; ញញួរ (ដែក) ។ អយោធាតុ ធាតុដែក; ជាតិដែក ។ អយោព័ន្ធ ដែលចងព័ទ្ធព័ន្ធ, រួតរឹត, ត្របែង ដោយដែក ។ អយោព័ន្ធន៍ ចំណងដែក ។ អយោភណ្ឌ គ្រឿងដែក ។ អយោម័យ (–ម៉ៃ) ដែលធ្វើដោយដែក, ដែលយកដែកធ្វើ, ដែលជាដែក : របស់អយោម័យ (ប្រើជា អយស្ម័យ ក៏បាន < សំ. អយស៑ + មយ > អយស្មយ) ។ អយោមុខ ដែកមានមុខជាដែកឬពាសដែក, ស្រោបដែក; ព្រួញមុខដែក; ផាល ។ អយោសង្ខលិក ច្រវាក់ដែក; ច្រួលដែក (បា. ប្រើជា អយសង្ខលិក ក៏បាន) ។ អយោហទ័យ ឬ–ហ្ឫទ័យ ចិត្តរឹងដូចដែក (ចិត្តដែក) ; អ្នកដែលមានចិត្តរឹងដូចដែក (មនុស្សចិត្តដែក) ។ល។