សំ. បា. (
ន.) (អភិនិឞ្ក្រមក; អភិនិក្ខមក) អ្នកដែលលះទ្រព្យសម្បត្តិហើយចេញទៅប្រព្រឹត្តព្រហ្មចរិយធម៌ ឬអ្នកចេញបួស, បព្វជិត (
ព. កា.) : កុំទុកចិត្តបរទេស កុំទុកចិត្តអភិនេស្ក្រម៍ កុំទុកចិត្តអភិប្រាយ ប្រើទំលែងខ្ពស់ រំពឹងឲ្យឆ្ងាយ ស្ដាប់ពាក្យបរិយាយ បណ្តាំមេជី (សាស្ត្រាច្បាប់រាជនេតិ;
ម. ព. អភិនិស្ក្រមណ៍ ផង) ។
Chuon Nath