Adjective
to be unlovable, unpopular, unlikable, despicable, disgusting.
Headley
បា. ឬ
សំ.(
គុ.) ដែលមិនជាទីស្រឡាញ់, ដែលពុំគួរស្រឡាញ់ ។
ន. បុគ្គលឬអ្វីៗដែលមិនជាទីស្រឡាញ់ (
បុំ. ប្រើជា អប្បិយោ;
ឥត្ថី. ឬ
បុំ. ពហុ. ជា អប្បិយា ក៏បាន;
ព. កា. កវី ច្រើនប្រើ អប្រីយ៍) : រីជនអប្រីយ៍ ទោះប្រុសទោះស្រី អាប់ឥតលក្ខណា គេច្រើនចៀសវាង ពុំចង់សន្ទនា ព្រោះគេយល់ថា អាប់កេរ្តិ៍អាប់យស ។ បទរាយ, ខ្មែរច្រើនប្រើ អប្រិយ ឬ អប្រីយ៍ ជាង (អប់-ប្រី) : មនុស្សអប្រិយ; ពាក្យអប្រិយ; របស់អប្រិយ៍ ។ រៀងភ្ជាប់ពីខាងដើមសព្ទដទៃ ប្រើ អប្បិយ ឬ អប្រិយ (អ័ប-ប៉ិយ៉ៈ ឬ –ប្រិយ៉ៈ ) , ដូចជា អប្បិយជន ឬ អប្រិយ– ជនមិនជាទីស្រឡាញ់ ។ អប្បិយបុត្ត ឬ អប្រិយបុត្រ បុត្រដែលមាតាបិតាស្អប់, កូនសម្អប់ ។ អប្បិយភណ្ឌ ឬ –វត្ថុ ឬក៏ អប្រិយព័ស្តុ របស់ដែលពុំគួរស្រឡាញ់, របស់សម្អប់ ។ អប្បិយភាព ឬ អប្រិយ– ភាពអប្រិយ ។ អប្បិយវាចា, –វាទ ឬ អប្រិយពាក្យ សម្ដីដែលមិនជាទីស្រឡាញ់ ។ អប្បិយវាទី ឬ អប្រិយវាទិន អ្នកដែលច្រើនតែនិយាយសម្ដីឲ្យគេស្អប់ (បើស្ត្រីជា អប្បិយវាទិនី ឬ អប្រិយ–) ។ អប្រិយសព្ទ ឬ –ស័ព្ទ សំឡេងឬសូរមិនជាទីស្រឡាញ់គឺមិនគួរឲ្យចង់ឮចង់ស្ដាប់ ។ល។
Chuon Nath